اثیر 12 هفته تمرین مقاومتی فزاینده گروهی با ضمیمه موسیقایی بر کارکرد حرکتی درشت و مشارکت در فعالیت‌های ورزشی در کودکان فلج مغزی اسپاستیک

هدف: ضعف عضلانی یک اختلال شایع در کودکان فلج مغزی اسپاستیک است که باعث مشکلاتی در انجام مهارت‌هایی مانند ایستادن، راه رفتن و دویدن می‌شود. هدف مطالعه حاضر تاثیر 12 هفته تمرین مقاومتی فزاینده گروهی با ضمیمه موسیقایی بر کارکرد حرکتی درشت و مشارکت در فعالیت‌های ورزشی کودکان فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک بود. مواد و روش‌ها: 27 کودک گردشی فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک از کلینیک‌های کاردرمانی و مدارس استثنایی استان البرز که شامل (9 دختر و 18 پسر) با میانگین سنی دختران (5/10 سال) و پسران (11 سال) بودند به طور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. گروه مداخله 12 هفته تمرین مقاومتی فزاینده گروهی با ضمیمه موسیقایی را که بر عضلات اندام‌های تحتانی متمرکز بود را برای سه زمان در هر هفته به مدت 55 دقیقه انجام دادند. به منظور سنجش کارکرد حرکتی درشت از ابعاد D (ایستادن) و E (راه رفتن، دویدن و پریدن) آزمون GMFM و برای سنجش مشارکت در فعالیت‌های ورزشی از پرسش‌نامه ارزیابی مشارکت و لذت کودکان (CAPE) استفاده شد. یافته‌ها: در پایان مداخله افزایش معناداری در میانگین کارکرد حرکتی درشت گروه مداخله مشاهده شد که نسبت به گروه کنترل معنادار بود (05/0p<). اما بین دو گروه کنترل و مداخله تفاوت معناداری در میانگین مشارکت ورزشی مشاهده نشد (05/0<p). نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه پیشنهاد می‌کند که تمرکز بر کارکردهای انگیزشی محیط تمرینات مقاومتی می‌تواند دارای قابلیت بالایی در تاثیرگذاری این نوع تمرینات بر کارکرد حرکتی درشت کودکان فلج مغزی باشد؛ اگر چه نمی‌تواند تاثیر معناداری بر مشارکت ورزشی این کودکان داشته باشد.